این مطلب را با هدف انتقال تجربه، آموزش یا هر چیز اینچنینی ننوشتم و تنها تمرین تمرکز را در این نوشته ایجاد کردم. تمایل داشتید تا انتها بخوانید.
مینویسد، زیاد مینویسد، بسیار زیاد مینویسد، بصورت مستمر دست روی کیبورداست. در هر زمانی که فکرش را کنید در حال نوشتن، نکته برداری یا در حال اجرا است. مدام اقدامی را انجام می دهد. دست هایش میلرزد. صدای فعالیت دست هایش از چند فرسخی شنیده می شود. استرس دارد. مدام منتظر دریافت اطلاعات جدید است که اجرا کند. بخاطر “کشیدن بالاهای پی در پی در استوری اینستاگرام انگشت شصتت حالت برداشته!
به آن نگاه کردی؟
موقعی که کار نمیکند یا به زیر چانه میرود یا مجدد موبایل را به دست میگیرد که اقدامی انجام دهد.
فقط برای اجرا آفریده شده است.
تو از این دست ها چه استفاده میکنی مهم است.
به نظر شما می تواند معیار قدرتمند بودن یک دست چیست؟
گاهی انگشتان دست مثل دیجیتال مارکتر ها بر روی کیبورد تنها می رود و بعضی دیگر دست به آچار هستند.
موضوع فرمان مهم تر از عمل انجام شده توسط دستان است. چون این دستان هم می توانند خطاکار شوند.
فرمانی که می دهی چیست؟
انگار تمام اندام انسان یک نظام هستی را پیروی میکند.
به یاد سکانسی افتادم که مهران مدیری می گوید من شیر ها را دوست دارم. بخاطر آن قدرت انسجامی که در تک تک عظلات بدن شیر وجود دارد.
ما نمی توانیم دو کار متفاوت را به هر یک از دستان خود دهیم چون عملکرد آن ها کاملا منسجم است و هر دو مطیع ذهن هستند.
ما معمولا بی وقفه از دست هایمان کار میکشیم و از آن ها تشکر نمیکنیم.
چقدر من دست هایم را دوست دارم. خدایا شکرت
به جای پر کردن فرم دیدگاه ها عضو سایت شو و دیگه فرمی پر نکن، همچنین از مزایای عضویت بهره مند میشی
بعد از ورود با جیمیل اتوماتیک به همین صفحه میای، پس نگران نباش :)
